نگین رویدر
کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوکُم بِالشَّرِّ وَالْخَیْرِ فِتْنَةً وَإِلَیْنَا تُرْجَعُونَ .........هر کسی طعم مرگ را می چشد و شما را به خیر و شر می آزماییم و همه به نزد ما باز می گردید
نگین رویدر
کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوکُم بِالشَّرِّ وَالْخَیْرِ فِتْنَةً وَإِلَیْنَا تُرْجَعُونَ .........هر کسی طعم مرگ را می چشد و شما را به خیر و شر می آزماییم و همه به نزد ما باز می گردیدمجاهد فی سبیل الله چه کسی است ؟
ابوموسی(رض)می گوید: مردی نزد نبی اکرم (ص ) آمد و گفت :یکی بخاطر غنیمت،دیگری بخاطر
نام و نشان و فردی بخاطر ریا می جنگد. کدام یک، مجاهد راه خدا، بشمارمی رود؟ رسول الله (ص)
فرمود : *کسی که برای اعلای کلمة الله بجنگد، او مجاهد راه خدا است *
فضیلت کسی که بینایی اش را از دست داده
انس بن مالک ( رض) می گوید :شنیدم که نبی اکرم (ص )می گفت :خداوند متعال
فرمود :*هرگاه، بنده ام را با گرفتن چشم هایش، مورد آزمایش قرار دهم, در عوض آنها، به
او بهشت عنایت می کنم*
حرکت پرندگان
سوره:67 [الملک]آیه: 19
آیا پرندگانی را نگاه نکرده‌اند که بالای سر آنان (در پروازند و ) گاهی بالهای خود را گسترده و گاهی جمع می‌کنند؟ جز خداوند مهربان کسی آنها را (بر فراز آسمان) نگاه نمی‌دارد(زیرا خداست که با طراحی خود هنگام آفرینش این توانایی را به آنها داده است)، براستی که خدا به همه چیز بیناست.
أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ
سبحان الله
یعنی: (پاک و مبراست خداوند از هر عیب, خطا و نسبت ناروایی همچون شرک و ...)
ستایش خداوند
سوره:64[التغابن]
آیه: 1
آنچه در
آسمانها و آنچه در زمین است ، برای خداوند تسبیح می کند، فرمانروایی و
مالکیّت [همیشه و همه جا] از آن او است ، و سپاس و ستایش خاصّ او است . او
بر هر چیزی توانا است . . .
یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
یُسَبِّحُ : ستایش می کنند، شناورند و در چرخش و گردش هستند
تا به حال به شباهت طواف زائران خانه خدا بگرداگرد کعبه
به طواف الکترون ها به گرداگرد هسته اتم
و گردش سیارات منظومه ها به گرداگرد خورشیدهایشان
و چرخش ستارگان و منظومه ها بدور مرکز کهکشان
و ...
توجه کرده اید؛
هر آنچه در آسمانها و زمین است،برای خدا تسبیح می نماید و همگی نظام
یکسانی را تبعیت می کنند و این، اطاعت آنان از خدا و فرمانروایی واحد را به
نمایش می گذارد.
خداوند پاک و منزه و برتر است از همه چیزهاییکه
با او شریک و همتا می سازند! (سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ)
[روم 40 و نحل 1 و ...]
برای نشرکلام خداوند والا لایک و به اشتراک بگذاریم
خداوند بر شما مومنان رحمت و برکت ارزانی نماید
امیدبخش‌ترین آیه در کتاب خدا جل جلاله...
آیه 53 سوره زمر: «بگو» ای محمد‌ص از جانب من به بندگانم: «ای بندگان مومن من که بر خود اسراف روا داشته اید» مراد از اسراف: افراط و زیاده‌روی در گناهان و ارتکاب بسیار آنهاست. «از رحمت خدا» یعنی: از مغفرت وی «نومید نشوید در حقیقت خدا همه گناهان را می‌آمرزد»(قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیم). 53، زمر
این آیه امیدبخش‌ترین آیه در کتاب خداأ است زیرا مشتمل بر بزرگترین بشارت حق تعالی برای بندگانش می‌باشد، چه همان‌گونه که ملاحظه می‌کنیم؛ حق تعالی در این آیه، اولا ـ با هدف گرامیداشت و فزون ساختن بشارت به بندگان ـ ایشان را به خودش منسوب کرد، سپس ایشان را به زیاده‌روی در نافرمانی‌ها و ارتکاب بسیار گناهان موصوف ساخت آنگاه به‌دنبال آن، این زیاده‌روان افراطگر در معاصی را از نومیدی از رحمت خویش نهی کرد. و این خود دلالت می‌کند بر این امر که نهی از نومیدی، برای گنهکاران غیر مسرفی که در این عرصه زیاده‌روی نمی‌کنند، از باب اولی مورد نظر حق تعالی می‌باشد.
سپس حق تعالی عبارتی بیان می‌دارد که بعد از آن در این حقیقت جای هیچ‌گونه شک و تردیدی باقی نمی‌ماند: «در حقیقت خدا همه گناهان را می‌آمرزد» یعنی: اگر بخواهد، هرگونه گناهی را از هر نوعی که باشد، برای توبه‌کاران می‌آمرزد؛ جز شرکی که صاحبش از آن توبه نکرده باشد، به‌دلیل این فرموده حق تعالی: (در حقیقت‌خداوند نمی‌آمرزد اینکه به او شریک آورده شود ولی مادون آن را برای هر کس که بخواهد می‌آمرزد) «نساء/48».
سپس این آمرزش خویش برای گناهان را با این عبارت مؤکد می‌گرداند: می‌آمرزد گناهان را «همه یکجا» وه! چه عظیم است این بشارت، بشارتی که دلهای مؤمنان نیکوکار به آن آرام می‌گیرد و از بهجت و فرحت لبریز می‌شود «بی‌گمان او آمرزگار مهربان است» یعنی: حق تعالی بسیار آمرزنده و بسیار مهربان است و در هر دو وصف آمرزندگی و مهربانی، عنایت وی بی‌نهایت وسیع می‌باشد پس کسی که می‌پندارد نومید کردن بندگان خداأ و دلسرد کردنشان از رحمت وی، برایشان بهتر از آن چیزی است که خداوندأ خود آنان را بدان بشارت داده است، چنین‌کسی بی‌تردید مرتکب بزرگترین ستم شده و اشتباهی بس نادرست از وی سر زده است.
سنت ها و آداب روزه
سنتها و مستحبات روزه
روزه دارای مستحبات و سنتهای است که رعایت آنها برای روزه دار مستحب است:
1- سحری خوردن: حضرت انس رضی الله عنه از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت می کند که می فرماید: «سحری بخورید زیرا که در سحری خوردن برکت است».(متفق علیه)
٭ این سنت با لقمه ای نان و یا جرعه ای آب تحقیق میابد.
ابو سعید خدری رضی الله عنه می گوید رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود: «سحری خوردن برکت است. پس ان را ترک نکنید. اگر چه با نوشیدن جرعه ای آب باشد. زیرا خداوند و فرشتگانش برکسانی که سحری می خورند درود می فرستند». (رواه احمد)
٭به تاخیر انداختن سحری مستحب است حضرت زید بن ثابت رضی الله عنه می فرماید: «ما همراه پیامبر صلی الله علیه وسلم سحری خوردیم سپس برا ی نماز صبح بر خاستیم.(از زید پرسیده شد) فاصله زمانی بین اذان و سحری چقدر بود؟ فرمود: به اندازه تلاوت 50 آیه بود». )رواه البخاری)
2- تعجیل در افطار پس از اینکه غروب آفتاب محقق گردید مستحب است که روزه دار در افطار نمودن عجله و شتاب نماید. زیرا رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرموده است: «مردم پیوسته در خیر و خوبی هستند تا زمانی که در افطار تعجیل و شتاب می نمایند». (متفق علیه)
3- با رطب یا خرما افطار کردن و اگر میسر نبود با آب و در صورتی که آب در دسترس نداشته باشد با هر چیز حلالی که میسر شود افطار کند.
رسول الله صلی الله علیه وسلم فرموده است: «هرگاه یکی از شما خواست افطار کند. پس بوسیله خرما افطار کند زیرا که برکت است. و اگر خرما نیابد آنگاه با آب افطار نماید زیرا آب پاکیزه است». (رواه ابوداود)
حضرت انس رضی الله عنه می فرماید: «رسول الله صلی الله علیه وسلم قبل از اینکه نماز (مغرب )را بخواند با چند دانه رطب افطار می کردند. پس اگر رطب در دسترس نبود با خرما و اگر آنهم نبود. با چند جرعه آب افطار می کردند». (رواه ترمذی)
٭ یکی از حکمت افطار کردن با رطب یا خرما اینست که شیرین می باشد، و شیرینی نیروی جسم که توسط روزه ضعیف شده تقویت می کند، همچنین از خواص خرما اینست که اگر بعد از خالی بودن معده تناول شود به عملیات هضم کمک می کند و در مورد آب باید گفت که باعث تازه و تر شدن کبد می شود چونکه در هنگام روزه مقداری خشک شده است.
4- دعابه هنگام افطار برای روزه دار مستحب است که این دعا رابخواند:
«ذهب الظما و ابتلت العروق و ثبت الاجر ان شاءالله تعالی». «تشنگی رفت. و رگها تر و سیراب شد. و پاداش و اجر ثبت و محقق گردید اگر خدا بخواهد». (رواه ابوداود)
٭ هنگام افطار وقت اجابت دعا است و باید این وقت را غنیمت شمرد عبدالله بن عمرو بن عاص روایت می کند که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «برای روزه دار به هنگام افطار دعایی است که رد نمی شود». (رواه ابن ماجه)
آداب روزه
خداوند روزه را وسیله ای برای رسیدن به تقوا قرار داده پس شایسته است که شخص روزه دار خود را از گناهان دور نگه دارد و به کارهایی که تقوا در او افزایش می دهد روی بیاورد.
الف- گناهانی که باید از آن دوری کرد:
1- نگه داری زبان از سخنان بیهوده بر روزه دار واجب است که از دروغ، غیبت، سخن چینی، ناسزا گفتن و دشنام دادن به شدت پرهیز کند و زبان خود را به ذکر خدا و تلاوت قرآن مشغول نماید.
پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرماید: «کسی که سخن زشت و ناروا و عمل کردن به آن را رها نکند خداوند را به آب و غذا نخوردن وی نیازی نیست». (رواه البخاری)
رسول اکرم صلی الله علیه وسلم می فرماید: «روزه سپر است هرگاه روزه بودید، زبان را به دشنام و ناسزا گفتن و نادانی نگشایید اگر کسی به او ناسزا گفت یا با وی در گیر شد پس در جواب بگوید من روزه ام، من روزه ام». (متفق علیه)
2- حفظ و نگه داری چشم: بر روزه دار واجب است چشم خود را از نگاه کردن به حرام حفظ نماید و نگاه خود را از نامحرم فرو بندد و بداند که نگاه تیری مسموم از تیرهای شیطان است همچنین از نگاه کردن به فیلم هایی که به ایمان او لطمه می زند پرهیز کند.
3- حفظ و نگه داری گوش: شخص روزه دار باید بکوشد که گوش خود را از شنیدن سخنان حرام غیبت و سخن چینی و ترانه و موسیقی مصون ومحفوظ بدارد. و بجای اینها به تلاوت قرآن کریم گوش فرا دهد.
4- دست و پا و سایر اعضای خود را از مرتکب شدن هر نوع گناه و معصیت و کارهای ناپسند محفوظ دارد رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: «چه بسا روزه دارانی هستند که بجز گرسنگی و تشنگی از روزه خویش بهره ای ندارند».(رواه ابن ماجه)
5- از پر خوری و اسراف هنگام افطار و سحری پرهیز کند زیرا پر خوری و اسراف منافع و حکمتهای روزه را از بین می برد.
ب- اعمالی که برای ازدیاد تقوا بهتر است انجام دهد:
1- افطاری دادن به روزه داران: پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرماید: «کسی که به روزه داری افطار دهد پاداشی مانند پاداش روزه دار خواهد داشت. بدون اینکه از پاداش روزه دار کاسته شود». (رواه الترمذی)
شخصی که برای صرف افطار دعوت شده است اگر عذری ندارد باید دعوت را بپذیرد و بعد از افطار برای دعوت کننده چنین دعا کند: «افطر عندکم الصائمون و اکل طعامکم الابرار. وصلت علیکم الملائکه». (رواه ابوداود)
(روزه داران نزد شما افطار کردند. و نیکوکاران غذای شما را خوردند. و فرشتگان بر شما درود فرستادند).
2- بخشش و صدقه به مستمندان و احسان به خویشاوندان و ایتام ماه رمضان ماه بذل و بخشش است، احسان و نیکی در این ماه فضیلت و ثواب خاصی دارد.
حضرت عبدالله بن عباس می فرماید: «رسول خدا صلی الله علیه وسلم بخشنده ترین مردم بود. بخصوص در ماه رمضان هنگامی که جبرئیل علیه السلام وی را ملاقات می کرد. و جبرئیل در هر شب رمضان می آمد و با پیامبر صلی الله علیه وسلم قرآن را مدارسه و مذاکره می کرد. در آن هنگام بخشش و سخاوت پیامبر صلی الله علیه وسلم از باد صبا بیشتر و بهتر بود». (رواه البخاری)
3- تلاوت قرآن همراه با تدبر در آیاتش زیرا ماه رمضان ماه نزول قرآن است. پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرماید: (قرآن را بخوانید. زیرا که درروز قیامت برای یارانش شفاعت می کند ). (رواه مسلم)
در حدیث دیگر رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرموده است: «روزه و قران در روز قیامت برای بنده گان شفاعت می کند. روزه می گوید :پروردگارا من مانع غذا خوردن و شهوتش بودم. پس مرا شفیع او قرار بده. و آنگاه هر دو شفاعت می کنند». (رواه احمد)
4- اکثار از طاعات و عبادات به ویژه در ده روز آخر حضرت ام المومنین عایشه رضی الله عنها روایت می کند که: «هرگاه ده روز آخر رمضان فرا می رسید. رسول الله صلی الله علیه وسلم (از همسرانش کناره می گرفت )سخت به عبادت مشغول می شد و شب زنده داری می کرد و اهل خانه را بیدار می نمود. (متفق علیه)
روزهایی که روزه گرفتن در آن حرام است:
1-دو عید فطر و قربان؛ زیرا عمر بن خطاب رضی الله عنه روایت کرده رسول خدا صلی الله علیه وسلم از روزه این دو روز نهی فرموده؛ عید فطر بخاطر اینکه جشن اتمام روزه است و عید قربان چون جشن قربانی کردن و خوردن از گوشت قربانی است.
2- ایام التشریق؛ یعنی سه روز پس از عید قربان (11، 12 و 13 ماه ذی الحجه). زیرا کعب بن مالک روایت کرده که رسول خدا صلی الله علیه وسلم او و اوس بن الحدثان را در ایام تشریق فرستاد تا در میان مردم جار بزنند که: "جزء مؤمن کسی به بهشت نمی رود و ایام مِنا (11، 12 و 13 ماه ذی الحجه) ایام خوردن و آشامیدن است."
3- روزه وصال؛ عبارتند از ادامه دادن روزه برای چند روز پیاپی بدون تناول چیزی در طول شب. این نوع روزه مخصوص رسول خدا صلی الله علیه وسلم بوده. از ابوهریره روایت است که رسول خدا صلی الله علیه وسلم از روزه وصال نهی فرمود؛ گفتند: شما خودتان روزه ی وصال می گیرید ای رسول خدا. ایشان فرمودند: "شما مانند من نیستید، پروردگارم مرا آب و غذا می دهد." و در روایت دیگر می فرماید: "بر حذر باشید از روزه ی وصال" گفته شد شما روزه وصال می گیرید! فرمود: "من شب را به صبح می آورم در حالی که پروردگارم مرا آب و غذا می دهد (مقصود این است که خداوند توان ادامه روزه را به من می دهد) پس در حد توانتان عبادت کنید."
4- روزه ی روز شک که روز سی ام شعبان است. بدلیل گفته عمار بن یاسر رضی الله عنه که فرمودند: کسی که در روز شک (روزی که در سی ام شعبان یا یکم رمضان بودنش شک است.) روزه بدارد هر آینه از رسول خدا صلی الله علیه وسلم نافرمانی کرده.
روزهایی که روزه گرفتن در آن روز ها نهی شده است:
1-اختصاص روز جمعه برای روزه گرفتن؛ رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود: روز جمعه را به تنهایی به روزه گرفتن اختصاص ندهید. اما به اتفاق علما اگر روز جمعه در میان روزهای دیگری که شخص روزه می گیرد واقع شود روزه گرفتن در این روز جایز است.
2- اختصاص روز شنبه برای روزه گرفتن؛ رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود: روز شنبه را به تنهایی روزه نگیرید مگر روزه ای که بر شما فرض باشد و اگر بجز پوست انگور یا شاخه درخت چیز دیگری نیافتید آن را بجوید تا آن روز، روزه نباشد.
اهمیت ماه مبارک رمضان
قال رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم):
لو یعلم العبد ما فى رمضان لود ان یکون رمضان السنة
رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
اگر بنده «خدا» مىدانست که در ماه رمضان چیست [چه برکتى وجود دارد] دوست مىداشت که تمام سال، رمضان باشد.
