۹ـ با صدای آرام، بین بلند و آهسته دعا کردن.
۱۰ـ اعتراف کردن به گناه خود، و نسبت به آن طلب آمرزش کردن، و نیز اعتراف به نعمت خدا و شکر آنر را بجای آوردن.
۱۱ـ جهت انشای دعای قافیه دار و هماهنگ، خود را به زحمت نینداختن.
۱۲ـ در حال فروتنی و بیمناکی و امید و ترس دعا کردن.
۱۳ـ باز پس دادن آنچه با ظلم و ستم کسب شده، همراه با توبه.
۱۴ـ سه بار دعا را تکرار کردن.
۱۵ـ رو به قبله دعا کردن.
۱۶ـ بلند کردن دستها هنگام دعا.
۱۷ـ وضو داشتن قبل از دعا، اگر میسر باشد.
۱۸ـ هنکام دعا، با بلند گرداندن صدا و یا خواست چیزهای ناروا و غیر ممکن از حد اعتدال تجاوز نکردن.
۱۹ـ اینکه با نامهای نیک خدواند و صفات بلند مرتبهاش و یا به اعمال صالحی
که خود دعا کننده آن را انجام داده است، ویا به دعای شخصی صالح، زنده و
حاضر متوسل شود.
۲۰ـ خوراک و لباس دعا کننده حلال باشد.
۲۱ـ دعا به گناه، و برای گسستن پیوند خویشاوندی نباشد.
۲۲ـ امر به معروف و نهی از منکر کردن.
۲۳ـ دوری کردن از همه گناهان.